stukotać

stukotać
stukotać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIa, stukotaćoczę || stukotaćocę, stukotaćocze || stukotaćoce {{/stl_8}}{{stl_7}}'powodować powstanie stukotu, uderzając jakimś twardym przedmiotem o inny; wydawać stukot': {{/stl_7}}{{stl_10}}Miarowo stukotały koła pociągu. Koń stukotał kopytami. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • stukotać — ndk IX, stukotaćoczę (stukotaćocę), stukotaćoczesz (stukotaćocesz), stukotaćocz, stukotaćał «wydawać lub powodować stukot; stukać wielokrotnie, raz po raz» Żołnierze stukotali podkutymi butami. Wóz stukotał po bruku …   Słownik języka polskiego

  • klekotać — ndk IX, klekotaćoczę a. klekotaćocę, klekotaćoczesz a. klekotaćocesz, klekotaćocz (klekotaćotaj), klekotaćotał 1. «o bocianie: wydawać charakterystyczny, powtarzający się dźwięk, powstający przy klapaniu dziobem» 2. «powodować wydawanie dźwięku… …   Słownik języka polskiego

  • stukotanie — n I rzecz. od stukotać …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”